Георгий Леонидзе - Журавлиный снег

​წეროს თოვლი მზემ შეალბო შეყინული ბზარები, დნება წეროს თოვლი: რეკენ ყინვის იისფერი ზარები უკანასკნელ თრთოლვით. უკანასკნელ სიკვდილამდე შენთან ვარ, უკანასკნელ სულის ამოხდომამდი, სიჭაბუკევ! ხელში გამიქანდები, როგორც ზღვაში გაქროლილი ხომალდი. მომე ჭიქა, სადღეგრძელო ახალი! მომე გული, მერე გამაქვითკირე! თუ მოგესმათ ხერხემალის ჭახანი, წეროს თოვლში, წეროებო, მიტირეთ. თოვლს წაჰყვება ჩემი ახალგაზრდობა, ის მეორედ აღარ გალამაზდება: ლექსიც ჩქარა, ქალის სიყვარულიცა, წყეულებმა არ იციან დანდობა! გიორგი ლეონიძე Георгий Леонидзе

Журавлиный снег Солнце топит снег последний, розовый, Снег тот журавлиный, Звон фиалковых колоколов мороза Трепет крайний кинул. До последнего дыханья, До последнего души движенья Кораблем скользить ты будешь, юность, Рук моих оставив окруженье. Дай стакан, провозглашаем тост мы. Сердце дай, Потом окаменей. Треск костей услышишь в снеге позднем, В снеге журавлином. Журавли, поплачьте обо мне! С этим снегом молодости таять, Не цвести ей заново кругом, Я зову стихов и женщин стаи — Им не жаль, проклятым, никого. Перевод Н. Тихонова